![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJBFMF4ewlvfXnyia9eekATxd6FCcMNtfarSxl_RxyVLh67X3DerrnzVBc1MCzG1bA9XKqPLWB5DJECQ3KU7tJJRp0vbQ3H5fOPmAwCCzx_aktY63DMKgpnJRv9NOu2FYURx6yRg/s320/lesbians.gif)
Σωστή και ήπια, σε γενικές γραμμές, η τοποθέτηση του κ. Ιερώνυμου, αν και θα ήταν ακόμα καλύτερα αν δήλωνε ξεκάθαρα πως η Εκκλησία όχι μόνο δεν μπορεί να ελέγχει τις ζωές των πολιτών αλλά δεν της πέφτει και κανένας λόγος – άλλη είναι η δουλειά της Εκκλησίας.
Επίσης, θα ήθελα να παρατηρήσω πως γνωρίζουμε καλά ότι υπάρχει η επιλογή ορισμένων ανθρώπων που έχουν ορισμένα προβλήματα –διάφορα προβλήματα- να γίνονται παπάδες ή μοναχοί. Φυσικά, είναι δικαίωμά τους και δεν μας πέφτει λόγος.
Αυτό που έχει συμβεί μετά τον θάνατο του Χριστόδουλου είναι εντυπωσιακό. Δέκα χρόνια ήταν ο λατρεμένος των ΜΜΕ –αφού, εγώ νόμιζα πως θα πεθάνει σε απευθείας μετάδοση- και ενάμισι μήνα μετά τον θάνατό του είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ. Ακριβώς ίδια περίπτωση με αυτή του Κώστα Σημίτη. Τι; Ο Σημίτης ζει; Α, συγγνώμη.
Και βέβαια, θα πρέπει να πάτε στο Ραπόρτο για να διαβάσετε πως πέρασα στο Καρναβάλι τση Ζάκυθος!