Με αφορμή τους δυο πολιτικούς γάμους ομόφυλων ζευγαριών που έχουν προαναγγελθεί για την επόμενη εβδομάδα από την Ομοφυλοφιλική και Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας, ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος δήλωσε: «Υπάρχει η επιλογή ορισμένων ανθρώπων που έχουν ορισμένα προβλήματα –διάφορα προβλήματα- να ρυθμίσουν με τον δικό τους τρόπο, όπως θέλουν, τη ζωή τους. Αυτό δεν μπορεί η Εκκλησία να το ελέγχει με αναγκαστικούς τρόπους, με αστυνομικά μέτρα». (Η συνέχεια εδώ)
Σωστή και ήπια, σε γενικές γραμμές, η τοποθέτηση του κ. Ιερώνυμου, αν και θα ήταν ακόμα καλύτερα αν δήλωνε ξεκάθαρα πως η Εκκλησία όχι μόνο δεν μπορεί να ελέγχει τις ζωές των πολιτών αλλά δεν της πέφτει και κανένας λόγος – άλλη είναι η δουλειά της Εκκλησίας.
Επίσης, θα ήθελα να παρατηρήσω πως γνωρίζουμε καλά ότι υπάρχει η επιλογή ορισμένων ανθρώπων που έχουν ορισμένα προβλήματα –διάφορα προβλήματα- να γίνονται παπάδες ή μοναχοί. Φυσικά, είναι δικαίωμά τους και δεν μας πέφτει λόγος.
Αυτό που έχει συμβεί μετά τον θάνατο του Χριστόδουλου είναι εντυπωσιακό. Δέκα χρόνια ήταν ο λατρεμένος των ΜΜΕ –αφού, εγώ νόμιζα πως θα πεθάνει σε απευθείας μετάδοση- και ενάμισι μήνα μετά τον θάνατό του είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ. Ακριβώς ίδια περίπτωση με αυτή του Κώστα Σημίτη. Τι; Ο Σημίτης ζει; Α, συγγνώμη.
Και βέβαια, θα πρέπει να πάτε στο Ραπόρτο για να διαβάσετε πως πέρασα στο Καρναβάλι τση Ζάκυθος!