«Για μας η ψυχή μας είναι το όνομά μας». Αυτή είναι μια φράση που ακουγόταν πολύ το 1992, όταν το Σκοπιανό ήταν ακόμα trendy – ακούγεται και σήμερα αλλά πιο αραιά. Με αυτή τη φράση τελείωνε και η ανοιχτή επιστολή προς την τότε ΕΟΚ από επιφανείς προσωπικότητες της χώρας, όπως ο Οδυσσέας Ελύτης και η Μελίνα Μερκούρη. Τι σημαίνει όμως «η ψυχή μας είναι το όνομά μας»; Ίσως το 1992 να είχε κάποια σημασία, αλλά το 2008, αν «η ψυχή μας είναι το όνομά μας», τότε δεν θα έπρεπε να έχουμε όνομα. Με τόσο άδειες κι έρημες ψυχές θα έπρεπε να είμαστε ανώνυμοι. Η χώρα χωρίς όνομα.Σε αυτό το ποστ, έχω εγκαταλείψει τον μαγικό σουρεαλισμό και έχω περάσει σε έναν αφαιρετικό λυρισμό. Παρακαλώ οι μελλοντικοί αναλυτές του μεγαλειώδους έργου μου να σταθούν σε αυτήν την κρίσιμη καμπή της γραφής μου. Ευχαριστώ.
