Αυτό που με έχει εντυπωσιάσει από την ημέρα που ανακάλυψα τα μπλογκ – και ιδιαίτερα πρόσφατα με την υπόθεση του Press-gr-, είναι το εξής: υπάρχουν επαγγελματίες δημοσιογράφοι που έχουν μπλογκ – τα περισσότερα αποτυχημένα και καθόλου δημοφιλή, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Κάποιοι απ’ αυτούς τους δημοσιογράφους γράφουν στα μπλογκ τους με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που γράφουν και στα έντυπα για τα οποία εργάζονται. Υπάρχουν κάποιοι άλλοι όμως, οι οποίοι στα μπλογκ τους είναι επαναστάτες κι αναρχικοί, και στα έντυπα για τα οποία εργάζονται κότες. Όχι κότες – κότες λειράτες! (Η συνέχεια εδώ)Τον διαβάζεις στο μπλογκ και λες «μάγκα μου, αυτός τώρα είναι πολύ επανάσταση και πολύ παιδαράς – ο διαδικτυακός Τσε Γκεβάρα. Ο Έλληνας Τσάβες. Μ’ αυτόν αρχηγό θα ανατρέψουμε το σύστημα. Με δέκα τέτοιους παίρνουμε και την Πόλη».
Διαβάζεις τον ίδιο άνθρωπο στην εφημερίδα και είναι σαν τον Φίφη από τις ελληνικές ταινίες. Προσκυνημένος.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως οι εφημερίδες τους ρίχνουν την τεστοστερόνη; Και τα μπλογκ τους την ανεβάζουν;
Ας το κοιτάξουν αυτό οι καλοί συνάδελφοι. Κι αν όντως οι εφημερίδες τους ρίχνουν την τεστοστερόνη, ας κρατήσουν το μπλογκ κι ας αλλάξουν δουλειά. Ας πιάσουν δουλειά στη λαχαναγορά. Κρίμα είναι να πηγαίνει χαμένη τόση αντρίλα.
