Ο πιτσιρίκος εκτίμησε πολύ το γεγονός ότι τόσοι καλοί συνάδελφοι θέλησαν να μάθουν την άποψή του για την πολύκροτη υπόθεση του Press-gr, και έγραψε ένα βαρυσήμαντο κείμενο για τη LiFO, η οποία -εκτός από το καλύτερο έντυπο της Αθήνας-είναι γνωστή και ως "η γιάφκα των μπλόγκερ". (Το κείμενο εδώ)Σοκ έχει προκαλέσει στην ελληνική κοινωνία η προσπάθεια εκβιασμού επώνυμου δημοσιογράφου από ανώνυμο εκβιαστή. Μέχρι σήμερα ξέραμε όλοι πως μόνο οι εκδότες μπορούν να εκβιάζουν τους πάντες και ξαφνικά βρέθηκε κάποιος που κατήγγειλε εκβιασμό -που μέχρι τώρα δεν αποδεικνύεται- από μπλογκ.
Το Δεκέμβριο του 2006 δημοσιογράφος πρωινής εφημερίδας δέχτηκε δυο mail από κάποιον ανώνυμο που του ζητούσε να του δώσει 30.000 ευρώ σε πακέτο μέχρι τις 22 Δεκεμβρίου για να μην έχει ξανά πρόβλημα με το μπλογκ Press-gr.
Ο αποστολέας δεν διευκρίνιζε ούτε ποια είναι η σχέση του με το Press-gr, αλλά ούτε πού ακριβώς θα του παραδώσει το πακέτο με τα λεφτά ο εκβιαζόμενος - προφανώς, ο δημοσιογράφος θα έβαζε τα λεφτά μέσα στο mail και θα του τα έστελνε. Άλλωστε, όλοι γνωρίζουμε πως ένα mail χωράει μέχρι 150.000 ευρώ.
Αν θέλετε να στείλετε περισσότερα χρήματα, είστε αναγκασμένοι να πάτε στην τράπεζα γιατί τα χρήματα δεν χωράνε να περάσουν μέσα από το καλώδιο του τηλεφώνου - σφηνώνουν και πέφτει η γραμμή.
Περιέργως, ο εκβιαστής δεν ενόχλησε ξανά το δημοσιογράφο -μάλλον του έπεσε το πρωτοχρονιάτικο λαχείο και ξέχασε τις 30 ψωροχιλιάδες-, αλλά ο δημοσιογράφος δεν τους σηκώνει τους εκβιασμούς από ανώνυμους και πήγε καρφί στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος για να καταγγείλει τον ανώνυμο.
Η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος κινητοποιήθηκε αμέσως, αλλά, περιέργως, αντί να ζητήσει άρση απορρήτου της εταιρείας Yahoo -από δικό της mail έγινε ο εκβιασμός- ζήτησε την άρση απορρήτου της εταιρείας Google, η οποία φιλοξενούσε το Press-gr.
Επίσης, η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος δεν είχε καμία αμφιβολία πως επρόκειτο όντως για εκβιασμό και όχι για μια φάρσα από τις τόσες που γίνονται κάθε μέρα στο διαδίκτυο. Αποδέχτηκε αμέσως πως τόσο τα μέιλ όσο και τα υβριστικά -για τον δημοσιογράφο- σχόλια των επισκεπτών του Press-gr προέρχονταν από τους ανθρώπους του μπλογκ.
Επειδή τόση προθυμία είναι παράλογη, οδηγούμαστε στο ασφαλές συμπέρασμα πως το Press-gr ήταν πολύ ενοχλητικό για την κυβέρνηση και έπρεπε να σταματήσει να υπάρχει - είτε είχε γίνει εκβιασμός είτε όχι.
Οι διωκτικές Αρχές εντόπισαν έναν δημοσιογράφο που παραδέχτηκε πως ήταν ένας από τους διαχειριστές του Press-gr, αλλά αρνήθηκε τον εκβιασμό του συναδέλφου του. Ο «εκβιαζόμενος» δημοσιογράφος εμφανίστηκε στην τηλεόραση μαζί με το συνάδελφό του και είπε πως το Δεκέμβριο του 2006 είχαν γραφτεί στα σχόλια του Press-gr συκοφαντίες για το πρόσωπό του.
Δεν μας έλεγε όμως τι ακριβώς είχαν γράψει οι συκοφάντες, οπότε όλοι τρέξαμε στους υπολογιστές για να μάθουμε τις συκοφαντίες. Το περίεργο είναι πως κανείς δεν είχε πάρει χαμπάρι τις συκοφαντίες τόσον καιρό, αλλά φρόντισε ο ίδιος ο συκοφαντημένος να τις διαφημίσει ώστε να τις μάθει το πανελλήνιο. Άλλωστε, ο συκοφαντημένος ήταν άγνωστος στο ευρύ κοινό - δεν ήταν και η Καλομοίρα.
Τελικά, οι συκοφαντίες είναι αυτές οι βρισιές που λένε οι Έλληνες μεταξύ τους κάθε 2 λεπτά και δεν παρεξηγείται κανείς. Από την ημέρα που ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος εμφανίστηκε στην τηλεόραση έχουν γραφτεί γι' αυτόν εκατοντάδες βρισιές στο διαδίκτυο, αλλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο αυτές οι βρισιές δεν τον ενοχλούν. Εγώ θα του πρότεινα να κάνει μήνυση σε όλο το διαδίκτυο και να το βάλει στη φυλακή.
Στο σημείο αυτό, αγαπητοί αναγνώστες, επιτρέψτε μου να σας ενημερώσω πως αν είχα πάρει στα σοβαρά τα απειλητικά μέιλ που μου έχουν σταλεί και τα άπειρα υβριστικά σχόλια και κείμενα που έχουν γραφτεί για μένα στο διαδίκτυο -τα τρία τελευταία χρόνια που έχω μπλογκ-, θα έπρεπε να είχα μεταναστεύσει.
Δεν υπάρχει περίπτωση να γράψει κάποιος γνωστός άνθρωπος σε μια διαδικτυακή μηχανή αναζήτησης το όνομά του και δίπλα μία από τις βρισιές που γράφτηκαν για τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο και να μη βρει εκατοντάδες αποτελέσματα∙ είτε είναι ο πρωθυπουργός είτε είναι μια τραγουδιάρα της εποχής, όλο και κάτι θα βρει.
Το διαδίκτυο είναι όπως το γήπεδο: Όποιος θέλει να βρίσει, βρίζει και εκτονώνεται. Κάθε Κυριακή στο γήπεδο, χιλιάδες οπαδοί φωνάζουν στους οπαδούς και στους παίκτες της αντίπαλης ομάδας και στους διαιτητές πως είναι κίναιδοι και πως θα τους πηδήσουν τη μάνα. Τόσα χρόνια κανείς δεν πήδησε τη μάνα κανενός, γιατί πού να τρέχεις να βρεις τη μάνα του επόπτη γραμμών στη Φλώρινα;
Άσε που, αν ο επόπτης είναι 50 χρονών, η μάνα του θα είναι 80 και κινδυνεύεις να σου μείνει στα χέρια∙ αντί για βιασμό, θα σε πάνε μέσα για φόνο. Επίσης, ποτέ κανένας παίκτης δεν έκανε μήνυση σε έναν οπαδό επειδή τον αποκάλεσε «κίναιδο» - ειδικά αν τον πει «κίναιδο» δεν υπάρχει φόβος μήνυσης, γιατί ο παίκτης δεν θα ξέρει τι σημαίνει.
Στο γήπεδο πάει ο μεροκαματιάρης για να βρίσει εκατομμυριούχους που παίζουν μπάλα. Έτσι και στο διαδίκτυο, ο καθένας μπορεί να βρίσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό, τους μεγαλοεκδότες, τη γκόμενά του και όποιον άλλον γουστάρει.
Αν έχεις χάσει ένα δικό σου πρόσωπο επειδή οι γιατροί έπαιζαν το πουλί τους ή επειδή δεν είχες χρήματα για να δώσεις φακελάκι, μπαίνεις στο διαδίκτυο, φτιάχνεις ένα μπλογκ, ρίχνεις μερικές χριστοπαναγίες στον Αβραμόπουλο και στους γιατρούς και ξεθυμαίνεις λίγο. Θα ήταν προτιμότερο να πας να τους σκοτώσεις; Σάμπως θ' αλλάξει τίποτα;
Περιέργως, τόσο από τους δημοσιογράφους της τηλεόρασης όσο και απ' αυτούς του Τύπου διέφυγε η λεπτομέρεια πως η υπόθεση του Press-gr ήταν ένα θέμα που αφορούσε ουσιαστικά τους δημοσιογράφους -αφού δημοσιογράφοι είχαν το μπλογκ- κι άρχισαν να μοιράζουν συμβουλές στους μπλόγκερ για το πώς θα πρέπει να ρυθμίσουν το χώρο των μπλογκ.
Οι δημοσιογράφοι έχουν ρυθμίσει τόσο καλά τα του δικού τους χώρου -και είναι τόσο ευχαριστημένοι από το αποτέλεσμα-, που τώρα δίνουν συμβουλές και στους υπόλοιπους. Είναι περίεργο πώς τόσο υποταγμένοι στους εκδότες άνθρωποι δίνουν συμβουλές σε ελεύθερους ανθρώπους όπως είναι οι μπλόγκερ.
Επίσης είναι αστείο πια το γεγονός πως -ακόμα και έξυπνοι δημοσιογράφοι- δεν έχουν αντιληφθεί ότι οι μπλόγκερ δεν είναι μια συντεχνία αλλά χιλιάδες ελεύθεροι πολίτες. Κάθε μπλόγκερ δεν είναι ένας δημοσιογράφος - κάθε μπλόγκερ είναι ένας διαδικτυακός εκδότης και δεν έχει ανάγκη κανέναν.
Το Press-gr δημιουργήθηκε επειδή οι δημοσιογράφοι δεν μπορούν να γράφουν ελεύθερα στις εφημερίδες τους. Κάποιοι απ' αυτούς έφτιαξαν ένα μπλογκ και «ανέβαζαν» ειδήσεις που δεν μπορούσαν να γράψουν πουθενά αλλού.
Όσο οι δημοσιογράφοι είναι σκλάβοι των συμφερόντων των εκδοτών τους και όσο οι εφημερίδες πουλάνε DVD - και όχι τη δουλειά άξιων δημοσιογράφων-, μπλογκ σαν το Press-gr θα ξεπετάγονται συνέχεια. Αυτό είναι πρόβλημα των δημοσιογράφων και το μόνο που έχω να τους πω είναι: «Ρυθμίστε τα, πριν σας τα ρυθμίσουν οι μπλόγκερ».
Πάντως, η υπόθεση Press-gr αποτέλεσε μιας πρώτης τάξης διαφήμιση για τα μπλογκ από την τηλεόραση - διαφήμιση πολλών εκατομμυρίων ευρώ έγινε δωρεάν. Οι μπλόγκερ αρνήθηκαν να μιλήσουν στην τηλεόραση επειδή είναι αξιοπρεπείς άνθρωποι, κι έτσι απέμειναν οι δημοσιογράφοι να μιλούν με το συνάδελφό τους του Press-gr, νομίζοντας πως εκπροσωπεί 40 χιλιάδες ανθρώπους - ενώ ουσιαστικά εκπροσωπούσε τους ίδιους.
Οι μπλόγκερ είχαν πιάσει τους καναπέδες και απολάμβαναν ξεκαρδιστικές συζητήσεις μεταξύ δημοσιογράφων και πολιτικών που ήταν εντελώς άσχετοι με το διαδίκτυο αλλά προσποιούνταν πως τα ξέρουν όλα - οι γριές στα χωριά θα εντυπωσιάστηκαν.
Είναι απολαυστικό να ακούς την Τρέμη και τον Κακαουνάκη να σου κάνουν ανάλυση για την μπλογκόσφαιρα, ενώ την παράσταση έκλεψε ένας βουλευτής του ΛΑΟΣ που -εν έτει 2008- περηφανεύτηκε ότι δεν έχει ιδέα από υπολογιστές. Δηλαδή, αν δεν τον είχατε εκλέξει βουλευτή, θα ήταν άνεργος.
Τώρα οι μπλόγκερ προσεύχονται να φτάσει η υπόθεση στο δικαστήριο για να κατακλύσουν την αίθουσα και να ζήσουν ανεπανάληπτες στιγμές, αφού είναι σίγουρο πως όποιος δει τη φάτσα του δικαστή την ώρα που θα προσπαθεί να καταλάβει τι σημαίνει «ανάρτηση», «moderation» και «administrator», θα κάνει καινούργιο συκώτι από τα γέλια. Σε ευχαριστούμε Press-gr!
LiFO - 06/03/08
