Πέμπτη, Ιουνίου 14, 2007

Σαν βγω απ' αυτή τη φυλακή, θα είμαι πτυχιούχος!

Σοκ προκάλεσαν στην πανεπιστημιακή κοινότητα οι ποινές που επιβλήθηκαν στους πρώην πρυτάνεις και αντιπρυτάνεις του Παντείου για διασπάθιση δημοσίου χρήματος. Είναι η πρώτη φορά που οδηγούνται στη φυλακή μέλη πρυτανικών αρχών, γιατί μέχρι τώρα κατάφερναν και τα κουκούλωναν. Η αστική δικαιοσύνη συνηθίζει κάθε δέκα δεκαπέντε χρόνια να ρίχνει μερικές βαριές ποινές σε επιφανή πρόσωπα της κοινωνίας, για να ξεγελιέται το πόπολο και να νομίζει πως όλοι είμαστε ίσοι απέναντι στους νόμους. Σε έξι μήνες όλοι οι καταδικασθέντες θα είναι ελεύθεροι και θα την περνάνε ζωή και κότα.

Διευθυντές και αρθρογράφοι «προοδευτικών» εφημερίδων καταδίκασαν τις βαριές ποινές αφενός επειδή φοβούνται πως μπορεί να έρθει κάποτε και η σειρά τους και αφετέρου επειδή σε κάθε εφημερίδα γράφουν και από δέκα καθηγητές του Παντείου - ο μέσος αναγνώστης μιας εφημερίδας διαβάζει στη ζωή του γύρω στους 150 τόμους με άρθρα καθηγητών του Παντείου από τα οποία φυσικά μετά δεν θυμάται Χριστό.

Το Πάντειο είναι το πανεπιστήμιο στο οποίο κανείς δεν ξέρει τι σπουδάζει, γιατί σπουδάζει και τι δουλειά θα κάνει όταν αποφοιτήσει - είναι όλα φλου.

Δεν είναι τυχαίο που ο πιο επιτυχημένος φοιτητής του Παντείου είναι ο Νίκος Χατζηνικολάου που πρόλαβε να το εγκαταλείψει πριν πάρει το πτυχίο - τελικά το Πάντειο είναι σαν τη δημοσιογραφία: μπορεί να σε οδηγήσει παντού αρκεί να το εγκαταλείψεις εγκαίρως.

Βέβαια, ίσως τα πράγματα να ήταν καλύτερα για το Πάντειο αν ο μεγάλος Κώστας Σημίτης συνέχιζε να διδάσκει εκεί και δεν αναλάμβανε να οδηγήσει το όλον ΠΑΣΟΚ και τη χώρα στον 21ο αιώνα - αν δεν ήταν καλύτερα για το Πάντειο, ίσως ήταν καλύτερα για τη χώρα.

Ανάμεσα στα πέντε άτομα που οδηγήθηκαν στη φυλακή είναι ο πρώην πρύτανης Αιμίλιος Μεταξόπουλος και ο πρώην αντιπρύτανης Παναγιώτης Γετίμης. «Εκεί που ανοίγει ένα σχολείο κλείνει μια φυλακή», σύμφωνα με τον Βίκτορα Ουγκό - ευτυχώς που όταν ιδρύθηκε το Πάντειο δεν έκλεισαν τις φυλακές Τρικάλων, γιατί τώρα δεν θα είχαν πού να τους βάλουν.

Επίσης, πάλι καλά που ο Γιώργος Βέλτσος είναι ακέραιος άνθρωπος και δεν εμπλέκεται στο σκάνδαλο γιατί, αν τον μπουζούριαζαν, θα είχαμε απόπειρες ομαδικών αποδράσεων -οι κρατούμενοι θα πηδούσαν από τα παράθυρα παίρνοντας παραμάζωμα τα κάγκελα.

Τώρα η κυβέρνηση σκοπεύει να εκμεταλλευτεί την παρουσία επιφανών πανεπιστημιακών στη στενή και να φτιάξει την πρώτη πανεπιστημιακή φυλακή στον κόσμο.

Πρόκειται για πιλοτικό πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης σύμφωνα με το οποίο η φυλακή είναι ο ιδανικός χώρος σπουδών, μιας και οι κρατούμενοι-φοιτητές μένουν μακριά από σαρκικούς και υλικούς πειρασμούς, οπότε μπορούν να αφεθούν απερίσπαστοι στην παρακολούθηση των μαθημάτων τους.

Αυτό το πρόγραμμα κρίνεται ιδανικό για τη μεταρρύθμιση της Παιδείας στη χώρα μας, αφού η πανεπιστημιακή φυλακή θα εξαλείψει αμέσως χρόνια προβλήματα των πανεπιστημίων όπως οι καταλήψεις, οι αιώνιοι φοιτητές και το πανεπιστημιακό άσυλο.

Παράλληλα οι φυλακισμένοι καθηγητές θα παρίστανται αναγκαστικά στα μαθήματα και θα εκλείψει το φαινόμενο να διδάσκουν στην Ξάνθη και να διαμένουν στην Αθήνα, ενώ δεν θα αποσπάται πια η προσοχή τους με τα έξαλλα μίνι των φοιτητριών και θα αφιερώνονται ολοκληρωτικά στη διδασκαλία.

Αν το πρόγραμμα πετύχει, όλες οι πανεπιστημιακές σχολές της χώρας θα μετατραπούν σε πανεπιστημιακές φυλακές, αφού χωριστούν πρώτα σε ανδρικές και γυναικείες - θα περιφραχτούν με ηλεκτροφόρο συρματόπλεγμα και οι φοιτητές θα φρουρούνται από οπλισμένους δεσμοφύλακες.

Όσοι παραφέρονται θα οδηγούνται για ένα μήνα στην απομόνωση για να σωφρονιστούν και να διαβάζουν τα μαθήματά τους.

Με το θεσμό των πανεπιστημιακών φυλακών αναμένεται να ανέβουν οι βάσεις όλων των σχολών στις Πανελλαδικές Εξετάσεις, αφού καθίσταται σαφές πως από δω και στο εξής οι φοιτητές θα μπαίνουν στο Πανεπιστήμιο μόνο για να εκτίσουν τέσσερα χρόνια σπουδών και θα αποφυλακίζονται με το πτυχίο στο χέρι, έτοιμοι για την ομαλή επανένταξή τους στην κοινωνία.

Όσοι φοιτητές επιθυμούν να κάνουν μεταπτυχιακά θα μεταφέρονται με χειροπέδες στο Γεντί Κουλέ, ενώ οι αριστούχοι θα παίρνουν υποτροφία για το Αλκατράζ.



Αγαπητές φίλες, αυτό το κείμενο γράφτηκε για το περιοδικό που αγαπάει τους bloggers και γράφεται από bloggers: το





LiFO