Από ξηράς, αέρος και θαλάσσης εγκαταλείπουν οι Αθηναίοι το κλεινόν άστυ, καθώς οι πρώτοι αδειούχοι του Ιουλίου εξορμούν για τις καλοκαιρινές διακοπές τους. Σε εξέλιξη βρίσκεται και το πρώτο κύμα φυγής των αδειούχων του Ιουλίου από τα άλλα αστικά κέντρα της χώρας, αλλά αυτοί δεν φεύγουν ουρλιάζοντας από τις πόλεις τους ούτε βρίζονται με τους λιμενικούς και τους τροχονόμους, οπότε θα τους αγνοήσω. Οι Αθηναίοι παραθεριστές δεν θα έχουν για σύμμαχό τους τον καιρό, καθώς θα χιονίσει στις Κυκλάδες και στα Δωδεκάνησα, ενώ στα νησιά του Ιονίου ο τυφώνας «Τζόγια» δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο στο πέρασμά του. Η φύση μάς εκδικείται, επειδή είναι εκδικήτρα και θυμάται πως, όταν γιόρταζε, δεν της πήραμε σοκολατάκια που της αρέσουν.
Το παρήγορο είναι πως οι παραδόσεις τηρούνται απαρέγκλιτα κι έτσι η χώρα - για ένα ακόμα καλοκαίρι - αντιμετωπίζει τον κίνδυνο γενικευμένου μπλακ άουτ, μιας και παρουσιάζονται βλάβες στους σταθμούς της ΔΕΗ που αδυνατούν να καλύψουν την υψηλή ζήτηση ηλεκτρικής ισχύος. Οι καταναλωτές καλούνται να κάνουν λελογισμένη χρήση των ηλεκτρικών συσκευών και να μην βάζουν σε λειτουργία τα κλιματιστικά τώρα που είναι καλοκαίρι και σκάει ο τζίτζικας, αλλά να κάνουν υπομονή μέχρι τα Χριστούγεννα, ώστε να τα ευχαριστηθούν με την άνεσή τους.
Πάντως, ο κίνδυνος να βυθιστεί η χώρα στο σκοτάδι δεν πρέπει να μας ανησυχεί ιδιαίτερα, αφού ο σκοταδισμός κυριαρχεί εδώ και αιώνες στον τόπο, με το παπαδαριό να μας κρατάει στον Μεσαίωνα, και άρα είμαστε εξοικειωμένοι με το να μη βλέπουμε την τύφλα μας.
Μεγάλη ζήτηση έχουν τα ψυγεία πάγου, ενώ στους δρόμους οι παγοπώλες κάνουν χρυσές δουλειές πλαισιώνοντας όμορφα τους λατερνατζήδες και φέρνοντας στις μνήμες των ηλικιωμένων, νοσταλγικές εικόνες της παλιάς Αθήνας με τ' αγιόκλημα, το γιασεμί, τους αρκουδιάρηδες και τα σκατόνερα.
Όσοι αναζητούν λίγη δροσιά μπορούν να τη βρουν στα σιντριβάνια, εκτός βέβαια αν σιχαίνονται, ενώ ο δήμαρχος Αθηναίων ανακοίνωσε πως θα παραμείνουν ανοιχτά τα ιγκλού του δήμου, για να προσφέρουν καταφύγιο σε ευαίσθητες ομάδες του πληθυσμού, όπως οι μπαλαρίνες, οι θαλασσόλυκοι και οι πιγκουΐνοι.
Οι μεγαλύτεροι στην ηλικία επιμένουν πως «τα παλιά τα χρόνια δεν είχε τόση ζέστη», αλλά δεν πρέπει να τους παίρνει κανείς στα σοβαρά, αφού τα παλιά τα χρόνια ήταν πολύ νέοι κι είχαν καλύτερα πράγματα να κάνουν από το να ασχολούνται με τον καιρό, ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως, αν σε βομβαρδίζουν οι Γερμανοί και βρωμάει το χνώτο σου από την πείνα, δεν σε νοιάζει ιδιαίτερα αν ανέβηκε ο υδράργυρος.
Φέτος οι Αθηναίοι θα κάνουν λιγότερες διακοπές από πέρυσι, αφενός επειδή είναι εργασιομανείς κι αφετέρου επειδή έχασαν όλα τους τα λεφτά στο στοίχημα και δεν υπάρχει μία. Οι παραθεριστές θα πρέπει να προσέχουν γιατί ο ήλιος κάνει κακό, οπότε καλό θα ήταν να προγραμματίσουν τα μπάνια τους για τις μεταμεσονύχτιες ώρες, αφού το φεγγάρι δεν έχει ενοχοποιηθεί ακόμα από κανέναν – εκτός βέβαια, από
την Ελένη Βιτάλη που ίσως φταίνε τα φεγγάρια που 'ναι τόσο μοναχή / ίσως φταίνε τα φεγγάρια που πολλοί τη λέν’ τρελή.
Φέτος είναι ξανά στη μόδα τα μπεν – μιξ, οι βεντάλιες και οι ομπρέλες του Χερβούργου. Διαχρονικό αξεσουάρ για την παραλία είναι το παρεό, για την κάλυψη της κυτταρίτιδας, αλλά και τα γυαλιά ηλίου, ώστε να μην καρφώνεστε όταν κοιτάτε τους άλλους. Θραύση αναμένεται να κάνει η οικολογική θήκη κινητού για γυμνιστές που δεν θα σας πω που ακριβώς μπαίνει για να βάλετε τη φαντασία σας να δουλέψει, ενώ την παράσταση στις παραλίες αναμένεται να κλέψει το βιολογικό μπαλάκι για ρακέτες που είναι αθόρυβο και αντιλαμβάνεσαι την ύπαρξή του μόνο όταν το φας στο δόξα πατρί.
Οι περισσότερες παραλίες είναι οργανωμένες και πεντακάθαρες, αφού η χώρα μας πήρε 1453 γαλάζιες σημαίες, αλλά μην το δέσετε και κόμπο, μιας κι αυτές οι μετρήσεις μάλλον γίνονται το χειμώνα, όταν οι Έλληνες δεν λερώνουν τις ακτές αλλά τις πόλεις.
Αν κάποιος τουρίστας εξοργιστεί με την ύπαρξη προφυλακτικών, ταμπόν και πάμπερς μέσα στην θάλασσα, διαβεβαιώστε τον πως τα έφερε το ρεύμα και πως τα πετάνε οι Τούρκοι που είναι βρωμιάρηδες για να μας βλάψουν, ενώ αν σας δείξει τίποτα παιδικές κουράδες να επιπλέουν, αφοπλίστε τον με τη φράση «έλα μωρέ, τα μωρά σιχαίνεσαι;».
Για μια ακόμα χρονιά, η Μύκονος αποδεικνύεται αγαπημένος προορισμός διακοπών των Αθηναίων, αν και, σύμφωνα με τον Ζάχο Χατζηφωτίου, το νησί δεν είναι τόσο όμορφο όσο ήταν όταν το επισκέφθηκε για πρώτη φορά – πράγματι, το 1952, χωρίς ρεύμα, νερό, τηλέφωνο και γιατρό και με ένα πλοίο κάθε έξι μήνες η Μύκονος πρέπει να ήταν ο ιδανικός τόπος διαμονής και είναι άτυχοι όσοι δεν την πρόλαβαν έτσι, αλλά τουλάχιστον αυτοί είναι καλά στην υγεία τους, γιατί όσοι την επισκέφθηκαν τότε, σήμερα είναι ή στο γηροκομείο, ή στα κυπαρίσσια.
Ανάμεσα στους υψηλούς επισκέπτες του νησιού ξεχωρίζουν οι αδελφοί Παλαιοκώστα που προσγειώθηκαν στο ελικοδρόμιο με το ιδιωτικό τους ελικόπτερο και περνάνε ήρεμα τις ώρες τους μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα, παίρνοντας μέρος στο τουρνουά ταβλιού που διοργανώνεται στη μαγευτική παραλία Κατσαβίδι.
Αυξημένη είναι η ζήτηση για δωμάτια και στη Σαντορίνη, αλλά δεν θα πρέπει οι επισκέπτες να ξεχνάνε πως «η Σαντορίνη είναι νησί για ζευγάρια» - όσους πάνε σόλο, τους συλλαμβάνουν στο λιμάνι και τους στέλνουν πίσω με το ίδιο πλοίο.
Κατά την διάρκεια του καλοκαιριού, οι παραθεριστές μπορούν να επιλέξουν ανάμεσα από δεκάδες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, μιας και τα Φεστιβάλ ακολουθούν κατά πόδας τους Αθηναίους στις διακοπές τους, ώστε να μην πάθουν πολιτιστικό σοκ, περνώντας από την καθημερινή επαφή με την υψηλή τέχνη που έχουν τον χειμώνα, στην υποκουλτούρα που μαστίζει την ελληνική περιφέρεια.
Μεγάλη άνθηση γνωρίζει και ο αγροτουρισμός, ενώ το καλύτερο παράδειγμα συνύπαρξης του πολιτιστικού τουρισμού με τον αγροτουρισμό, αποτελεί το μικρό Φεστιβάλ του «Μουσικού Ιουλίου» στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου, το οποίο έχει συνδεθεί με τη γιορτή των «Καρπών της γης». Εκεί, ύστερα από πρωτοβουλία μεγάλων εθνικών ευεργετών, όπως ο κ. Χρήστος Λαμπράκης και ο κ. Δημήτρης Κοντομηνάς, δίνεται η δυνατότητα στον επισκέπτη να απολαύσει το πάντρεμα του Σοφοκλή και του Σαίξπηρ με τα παξιμάδια, τις χυλοπίτες και το τουλουμοτύρι.
Το ελληνικό καλοκαίρι είναι βαθιά ερωτικό, γιατί οπωσδήποτε πιο εύκολα ερωτεύεσαι ημίγυμνος στις διακοπές, παρά κουστουμαρισμένος μέσα σε λεωφορείο στην Κηφισίας, σε ώρα αιχμής. Βέβαια, δεν είναι σίγουρο πως είναι έρωτας αυτό που μας συμβαίνει το καλοκαίρι στα ελληνικά νησιά, αφού μπορεί οι ακτίνες του ήλιου και η θάλασσα να επιδρούν στο σώμα και απλά να μας κάνουν καυλοπυρέσσοντες, όπως είχε γράψει κι ο Ανδρέας Εμπειρίκος – ευτυχώς που ο Εμπειρίκος έγραψε για καυλοπυρέσσοντες νεανίες και καυλοπυρέσσουσες κορασίδες και μπορώ τώρα και το γράφω κι εγώ, αναφέροντας βέβαια το «όπως έγραφε κι ο Εμπειρίκος», γιατί, σε άλλη περίπτωση, σιγά μην το βλέπατε δημοσιευμένο.
Κρίμα που και οι υπόλοιποι Έλληνες ποιητές και συγγραφείς δεν ήταν εξίσου τολμηροί, ώστε να έχουμε ένα άλλοθι για να γράφουμε όπως μιλάμε. Καλές διακοπές (άλλη ευχή ήθελα να σας δώσω, αλλά δεν θυμάμαι να την αναφέρει πουθενά ο Εμπειρίκος).
Αγαπητοί αναγνώστες, το κείμενο αυτό γράφτηκε για το LiFO. Για εμάς τα παιδιά, αυτό το τεύχος του LiFO είναι το καλύτερο, μιας και περιέχει αυτό που λατρεύουμε : παγωτά!!!
(ακολουθεί αναφορά σε κυρίες και κυρίους)
Η Κωνσταντίνα Αλεξοπούλου, η Ελένη Πατσιατζή, η Ελίζ Μπεντροσιάν, ο Δημήτρης Μαθιουδάκης και ο Μενέλαος Τζαφάλιας γράφουν για δεκατέσσερα σημεία της πόλης, όπου θα βρείτε τα καλύτερα παγωτά της Αθήνας. Ξέρω κι εγώ ένα μαγαζί με φοβερό παγωτό, αλλά δεν θα σας το πω, γιατί θα πάτε και θα το ρημάξετε κι εγώ μετά δεν θα βρίσκω και θα κλαίω. Επίσης θέλω να καταγγείλω πως εγώ παγωτό δεν έφαγα.
Σε αυτό το τεύχος του LiFO, η ηθοποιός Κόρα Καρβούνη παραχωρεί συνέντευξη στην Δέσποινα Τριβόλη και ο Μιχαήλ Μαρμαρινός στην Ματίνα Καλτάκη. Ο μεγάλος Afrika Bambaataa μιλάει στον περιβόητο M. Hulot και ο Κωστής Παπαγιώργης αναλύει με μοναδικό τρόπο τα αίτια της αποτυχίας της Βραζιλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Επίσης 45 δάσκαλοι (δημοσιογράφοι) κι 60 μαθητάδες (δημοσιογράφοι) γράφουν για όλα όσα συμβαίνουν στην Αθήνα και τα πέριξ.
Το πολύ καλό σε αυτό το τεύχος είναι πως ο Χρήστος Χωμενίδης επέστρεψε στη σελίδα εννέα (σε θέση σέντερ φορ) κι έτσι, όταν εσείς κλείνετε το LiFO, φιλιόμαστε και πάλι. Αυτήν την εβδομάδα, ο κ. Χωμενίδης γράφει για τον Γιώργο Παπανδρέου και την πορεία του στην ηγεσία του ΠαΣοΚ. Νομίζω όμως πως απάντηση στα ερωτήματα που θέτει δεν θα πάρει – μπορεί να μην υπάρχει απάντηση. Ίσως η επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου στην θέση του προέδρου του κόμματος να μην ήταν μια κίνηση ελπίδας, αλλά μια κίνηση απελπισίας - (τι σοβαρός που είμαι).
Σχόλιο για τον αγώνα της Γαλλίας με την Πορτογαλία δεν θα κάνω, γιατί και τις δυο ομάδες τις έχουμε κερδίσει πρόσφατα και δεν καταδέχομαι να ασχοληθώ με τον μεταξύ τους αγώνα.
Ο Αλέξης Σταμάτης δημοσιεύει στο blog του μια συνέντευξη που είχε πάρει παλαιότερα από τον Παύλο Μάτεσι, ο οποίος, μεταξύ άλλων, λέει : «Αισθάνομαι πανηγυρικά όταν γράφω…». Αυτή η φράση με εκφράζει απόλυτα, οπότε την οικειοποιούμαι αμέσως. Ολόκληρη η σπουδαία αυτή συνέντευξη εδώ.
