Ανταπόκριση από τη Βηρυτό
Η χτεσινή μέρα πέρασε χωρίς πολλούς βομβαρδισμούς. Άδραξα την ευκαιρία κι έκανα μια βόλτα στα μαγαζιά της Βηρυτού. Δεν έχουν μεγάλες εκπτώσεις, αλλά στη βιτρίνα της μπουτίκ της Donna Karan είδα ένα πολύ ωραίο μαύρο κοστούμι. Νομίζω πως είναι στα μέτρα μου. Κανα βράδυ που οι Ισραηλινοί θα σφυροκοπούν την πόλη, θα σπάσω το τζάμι και θα το πάρω - κρίμα είναι να το πάρουν τίποτα αλήτες. Αν δεν μου πηγαίνει, θα το δώσω στη θεία Ελπινίκη που είναι μοδίστρα να μου το σενιάρει.
Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι συνεχίζουν να σκοτώνονται. Αυτός πρέπει να είναι από τους πιο μακροχρόνιους εμφύλιους που έχουν γίνει ποτέ. Είναι σίγουρο πια πως είναι εμφύλιος. Μόνο αδέρφια σκοτώνονται έτσι επί τόσα χρόνια. Αν δεν είχαν καμιά σχέση, θα είχαν σταματήσει να σκοτώνονται όπως τόσοι και τόσοι άλλοι και θα ζούσαν αδιαφορώντας οι μεν για τους δε. Κάποια στιγμή θα αγαπήσουν, θα κάνουν ένα κράτος όλοι μαζί και θα ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Άμα ισοπεδώσουν και τους Άγιους Τόπους που είναι μόνιμη πηγή μίσους και δυστυχίας, θα έχουν προσφέρει μεγάλη ευεργεσία στην ανθρωπότητα.
Κατά τ’ άλλα, όλοι φεύγουν. Το λιμάνι της Βηρυτού θυμίζει Πειραιά τον Δεκαπενταύγουστο. Καλά, κανας Λιβανέζος δεν ζούσε σ’ αυτή τη χώρα; Όλοι ξένοι ήταν; Όπως πάει η κατάσταση, στο τέλος θα μείνουμε εδώ οι πολεμικοί ανταποκριτές και οι αντάρτες της Χεζμπολά. Για τους αντάρτες δεν είμαι και τόσο σίγουρος. Μπορεί να την έχουν κάνει ήδη. Βλέπω να μπουκάρουν οι Ισραηλινοί και σε όλο το Λίβανο να έχουμε παραμείνει η Μαρία Καρχιλάκη κι εγώ. Θα μας βρουν στο λόμπι του ξενοδοχείου να παίζουμε ξερή.
Μετά σου λέει πως η Ευρώπη έχει πρόβλημα υπογεννητικότητας. Ε βέβαια, αφού έχουν έρθει οι μισοί Ευρωπαίοι στο Λίβανο και γεννοβολάνε διαρκώς. Άμα συνεχιζόταν αυτό το κακό, ο Λίβανος θα ξεπερνούσε την Κίνα σε πληθυσμό. Πάντως, με τόσους Ευρωπαίους ο Λίβανος θα έπρεπε να παίζει στο Τσάμπιονς Λιγκ. Και βέβαια να συμμετέχει στη Γιουροβίζιον. Ευτυχώς που έγινε αυτός ο πόλεμος για να έρθουν στο φως αυτά τα στοιχεία.
Οι Ισραηλινοί από την άλλη στην κοσμάρα τους – έχουν λαλήσει κανονικά. Θέλουν τους δυο στρατιώτες τους. Θα ερημώσουν δηλαδή μια χώρα και θα την ισοπεδώσουν εντελώς για να μπουν μετά μέσα και να ψάχνουν τους δυο φαντάρους. Κι αν δεν τους βρουν; Φαντάσου οι δυο στρατιώτες να σιχάθηκαν τη ζωή τους, να λιποτάκτησαν, να μεταμφιέσθηκαν σε έγκυες Γαλλίδες και να πήγαν με το «Ιεράπετρα» στην Κύπρο για να ζήσουν επιτέλους σαν κανονικοί άνθρωποι. Θα αδειάσουν και την Κύπρο οι Ισραηλινοί για να τους ανακαλύψουν.
Η Κύπρος βέβαια περνά χρυσές μέρες. Από ένα αναψυκτικό να πάρουν όλοι αυτοί οι δυτικοί που σκάνε με τα πλοία από το Λίβανο, η Κύπρος έχει λύσει το οικονομικό της πρόβλημα μέχρι το 2050. Άσε που δεν θα πάρουν μόνο ένα αναψυκτικό – όλο και κάτι θα σαβουρώσουν. Μετά από τόσες ώρες ταξίδι θα πεινάνε οι Ευρωλιβανέζοι – άλλωστε, η θάλασσα ανοίγει και την όρεξη. Και γιατί να τρέχουν τώρα στις πατρίδες τους που είναι και μακριά; Δεν κάθονται στην Κύπρο να δουλέψουν, να κάνουν τις κομπίνες τους και να ζήσουν σαν άνθρωποι; Κι άμα απαγάγουν οι Ελληνοκύπριοι τίποτα Τουρκοκύπριους και η Τουρκία αποφασίσει να αδειάσει την Κύπρο για να τους βρει, ξαναγυρνάνε στο Λίβανο.
Έβλεπα χτες το βράδυ τις ανταποκρίσεις των συναδέλφων που δουλεύουν σε τηλεοπτικούς σταθμούς. Δεν πίστευα στ’ αυτιά μου. Εδώ ο κόσμος χάνεται και οι παρουσιαστές ήθελαν να μάθουν γιατί ανέβηκαν στο πλοίο οι Γάλλοι και οι Αμερικάνοι και όχι οι Έλληνες. Το θέμα αντιμετωπιζόταν, λες και ο Αγούδημος είχε πουλήσει υπεράριθμα εισιτήρια για τη Νάξο με το «Δημητρούλα». Τώρα που ταξίδεψαν οι Έλληνες με τη φρεγάτα «Ψαρά», βλέπω τους παρουσιαστές να μανουριάζουν επειδή χάλασε η καφετιέρα στο καρέ των αξιωματικών ή επειδή βούλωσε η χέστρα.
Πάντως ρε παιδί μου, παλιά ο πόλεμος ήταν πόλεμος. Είχες και μια αγωνία για τον δικό σου άνθρωπο. Πήγαινες στο λιμάνι ή στο αεροδρόμιο και δεν ήξερες αν θα έρθει. Δεν ήξερες αν ζει ή αν σκοτώθηκε. Τον έβλεπες ξαφνικά μπροστά σου και να τα κλάματα, τα ουρλιαχτά και οι λιποθυμίες. Είχε ένα ενδιαφέρον. Τώρα με τα κινητά, τις τηλεοράσεις κι όλες αυτές τις συνεχείς πληροφορίες ξέρεις ανά πάσα στιγμή που είναι ο άλλος κι έχει χαθεί εντελώς η μαγεία του πολέμου. Αχ, που ‘ναι τα παλιά τα χρόνια…
Το βράδυ στο καμπαρέ μου ‘φυγαν δυο μισθοί σε σαμπάνιες. Μια Τουρκάλα χόρεψε τον πιο ωραίο χορό της κοιλιάς που έχω δει ποτέ. Κόντεψα να αλλαξοπιστήσω αλλά ήταν κι αυτή μουσουλμάνα, οπότε δεν χρειάστηκε. Οι λάγνες κινήσεις του κορμιού της και τα οπίσθια θέλγητρά της προκάλεσαν ερωτική διέγερση σε όλη τη Μέση Ανατολή που, αν το είχε ρίξει στον πανηδονισμό και στα τσιγαριλίκια αντί για την θρησκευτική ηθικολογία, θα περνούσε μια χαρά. Περιμένουμε πως και πως το Σάββατο που θα πάνε οι Εβραίοι στη συναγωγή για να παίξουμε ποδόσφαιρο με τους Ιταλούς ανταποκριτές – πρωταθλητές Ευρώπης εναντίον πρωταθλητών κόσμου - και να γίνει η χάβρα των Ιουδαίων. Εμείς δεν συμπληρώνουμε ενδεκάδα, γι’ αυτό η Μαρία η Καρχιλάκη θα παίξει μπακότερμα.
Χαμός έγινε με αυτό που είπε ο Τζορτζ Μπους στον Μπλερ, νομίζοντας πως τα μικρόφωνα είναι κλειστά. Δεν καταλαβαίνω τον λόγο. Αυτά που λέει όταν ξέρει πως τα μικρόφωνα είναι ανοικτά τι διαφορά έχουν;
