Ανταπόκριση από το ΜόναχοΗ Ιταλία κέρδισε στα πέναλτι τη Γαλλία και κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά κανείς δεν μοιάζει να δίνει ιδιαίτερη σημασία σ’ αυτό, αφού όλοι θέλουν να μάθουν τι είπε ο Ματεράτσι στον Ζιντάν, πριν ο τελευταίος του χώσει τη φοβερή κουτουλιά. Βέβαια, δεν λείπουν κι αυτοί που επιμένουν πως ο Ματεράτσι πήγε κι έπεσε με το στήθος πάνω στην κεφάλα του Ζιντάν, ώστε να τον ενοχοποιήσει για το χτύπημα στους δίδυμους πύργους. Σε κάθε περίπτωση, το να μας απασχολεί τι είπε ο ένας ποδοσφαιριστής στον άλλο είναι σαν να έχει καμιά σημασία, αν ο Νίτσε έκανε κοντρόλ με το αριστερό ή με το δεξί και δείχνει την παρακμή του ποδοσφαίρου.
Το κακό ξεκίνησε όταν οι ποδοσφαιριστές άρχισαν να παίζουν σε ξένες χώρες. Μέχρι τότε, ούτε τη δική τους τη γλώσσα δεν μιλούσαν καλά-καλά. Από τότε που άρχισαν τα σούρτα-φέρτα στις Ιταλίες και στις Ισπανίες έμαθαν όλες τις βρισιές σ' όλες τις γλώσσες, πονηρεύτηκαν και δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους. Γι’ αυτό έπρεπε να πάει η Ελλάδα στον τελικό – θα έλεγε ο Κυριάκος στον Ζιντάν «το μουνί τής μάνας σου ρε καριόλη», αλλά ο Ζιζού δεν θα καταλάβαινε Χριστό, οπότε δεν θα παρεξηγιόταν. Τελικά η άγνοια είναι σοφό πράγμα.
Κανονικά οι ποδοσφαιριστές δεν χρειάζεται να μιλάνε. Το βλέπεις και στις συνεντεύξεις που δίνουν. Πετάνε τη μια κουλαμάρα πάνω στην άλλη. Μια λύση θα ήταν να τους κόψουν τη γλώσσα. Αν το βρίσκετε απάνθρωπο, ας παίζουν με φίμωτρα. Παίξε τη μπάλα σου φίλε κι άσε την πάρλα. Έτσι θα είχε γλιτώσει κι ο Ζιζού την αποβολή. Μια άλλη λύση είναι να παίζουν με ωτασπίδες. Με αυτόν τον τρόπο, θα είναι απόλυτα συγκεντρωμένοι στο παιχνίδι κι όχι στο τι είπε ο ένας κι ο άλλος, σαν τις Κατίνες. «Άκουσες Πατρίκ τι είπε ο Μάρκο στον Ζινεντίν;» «Όχι, τι του είπε;» «Του είπε πως η μαμά του το ‘τριβε το σαλάμι» «Τι μου λες βρε Τιερί; Κάτσε να το πω στον Κλοντ που κατεβαίνει από δεξιά με τη μπάλα στα πόδια».
Βέβαια ο Ζιντάν του έχωσε κουτουλιά επειδή είχε χτυπήσει στο χέρι και δεν το είχε εύκαιρο. Διαφορετικά δεν το γλίτωνε ο Ματεράτσι τον νοκ ντάουν. Και τα χέρια είναι άχρηστα στους ποδοσφαιριστές. Να τους τα κόψουν. Κι αν όχι να τους τα κόψουν, να τους τα δένουν πίσω από την πλάτη. Δεμένος πισθάγκωνα δεν σε παίρνει να κάνεις μαγκιές. Ούτε να σπρώξεις μπορείς. Fair play. Άμα ο Μαραντόνα ήταν δεμένος πισθάγκωνα στο Μεξικό, το «χέρι του Θεού» δεν θα είχε υπάρξει ποτέ. Τέρμα, για να φτιάξει το ποδόσφαιρο πρέπει να αλλάξουν οι κανονισμοί. Στους τερματοφύλακες να κόψουν τα πόδια.
Λένε πως όταν ο άνθρωπος χάνει μια από τις αισθήσεις του, οι υπόλοιπες αναπτύσσονται ιδιαίτερα. Φανταστείτε ποδοσφαιριστές χωρίς χέρια που δεν μπορούν να μιλήσουν και να ακούσουν. Θα παίξουν τη μπάλα της ζωής τους. Θα βγάλουν φτερά στα πόδια. Καλά, άμα τους τυφλώσουν κιόλας, θα κουτουλάνε μεταξύ τους και θα γίνει πολύ θεαματικό το παιχνίδι.
Μια άλλη λύση είναι να βάλουν μικρόφωνα στους παίκτες – όπως έχουν οι διαιτητές – κι όποιος μιλάει να αποβάλλεται. Τώρα βέβαια, οι πιο πονηροί μπορεί να κουβαλάνε χαρτόνια με βρισιές – κρυμμένα στα παντελονάκια τους - και να τα κολλάνε στη μούρη του αντιπάλου, όταν δεν κοιτάει ο διαιτητής, οπότε τζίφος η δουλειά.
Πάντως, για να λέμε και την αλήθεια, είχε κι ο Ζιζού τα δίκια του – μόνο που βλέπεις τη σκατόφατσα του Ματεράτσι το καταλαβαίνεις. Το σωστό θα ήταν να του πει «πάμε έξω ρε, αν είσαι άντρας», να διακοπεί για λίγο ο αγώνας, να βγουν έξω από το γήπεδο και να λύσουν τις διαφορές τους εκεί – όμορφα κι αντρίκεια. Βέβαια κι ο θεατής έχει πληρώσει ένα σκασμό λεφτά για μια θέση στην κερκίδα, οπότε αν είναι να χάσει τη μοναδική στιγμή που άξιζε στον αγώνα, ποιος ο λόγος να πληρώνει εισιτήριο;
Αγαπητοί αναγνώστες το Μουντιάλ τελείωσε και θα μου μείνει αξέχαστο. Όχι για το ποδόσφαιρο, όχι. Απλά εδώ και μερικές μέρες γνώρισα μια ξανθιά απ’ το Βισμπάντεν που τους Ρωμιούς τους αγαπάει, γιατί ξέρουν στο κρεβάτι να ‘ναι ντούροι και βαρβάτοι. Μια καλή απ’ το Βισμπάντεν, τους Ρωμιούς τους αγαπάει, εδώ και μισό φεγγάρι, γίναμε τρελό ζευγάρι. Τελικά, είναι αλήθεια πως ο έρωτας σε κάνει ποιητή. Λέω να μείνω για πάντα στη Γερμανία.
στον dafun
