Καθημερινό φαινόμενο είναι πια οι καθυστερήσεις στις αφίξεις και στις αναχωρήσεις των πλοίων, και οι βλάβες διαδέχονται η μια την άλλη, με αποτέλεσμα οι ταξιδιώτες να ζουν μια πραγματική ναυτική εμπειρία – που δεν ξέρουν τι κατάληξη θα έχει – και όχι τυποποιημένα, οργανωμένα ταξίδια με συγκεκριμένο δρομολόγιο, όπως συμβαίνει στις ξενέρωτες πολιτισμένες χώρες.
Η ταλαιπωρία των επιβατών έρχεται στην πιο κατάλληλη στιγμή και προσδίδει επιτέλους ένα νέο ενδιαφέρον στα δελτία ειδήσεων, καθώς η αραβοϊσραηλινή κρίση είναι μια χιλιοπαιγμένη ξένη υπόθεση και δεν μας κόφτει ιδιαίτερα, ενώ παράλληλα και η υπόθεση του μικρού Άλεξ δεν τραβάει πια, μιας και έχει κουράσει τόσο το τηλεοπτικό κοινό - που ζητάει επειγόντως κανα πιο φρέσκο μακελειό - όσο και τους διαφημιστές, που έχασαν σιγά σιγά τον αρχικό ενθουσιασμό τους για το θέμα.
Ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Μανώλης Κεφαλογιάννης χαρακτήρισε «μεμονωμένα περιστατικά» τις βλάβες στα πλοία και έχει απόλυτο δίκιο, μιας και δεν χαλάνε όλα τα πλοία μαζί την ίδια ώρα, αλλά, καθημερινά, ένα ένα με τη σειρά του. Με αυτό τον τρόπο, οι επιβάτες δεν χρειάζεται να περιμένουν να φτάσουν στον προορισμό τους για να ξεκινήσουν να ζουν τον μύθο τους στην Ελλάδα, αφού η περιπέτεια ξεκινάει μεσοπέλαγα.
Οι τουρίστες κωπηλατούν με μεγάλη ευχαρίστηση – για την ακρίβεια, τσακώνονται ποιος θα τραβήξει κουπί – και δεν δείχνουν καθόλου ενοχλημένοι που στο τέλος, αντί για την Μύκονο ή τη Σαντορίνη, καταλήγουν στην Ίμβρο και την Τένεδο.
Η κυβέρνηση, για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, σκέπτεται σοβαρά την επέκταση του μετρό ως τη Φολέγανδρο – ο σταθμός της Φολέγανδρου θα διακοσμηθεί με μπουρμπουλήθρες και γιούσουρι.
Ο κ. Κεφαλογιάνης δεν αποκλείει την δρομολόγηση πολεμικών πλοίων στις γραμμές που έχουν πρόβλημα, μιας και, αφού δεν θα πολεμήσουμε ποτέ, είναι κρίμα να έχουμε τα πλοία να κάθονται και οι ναύτες να κοπροσκυλιάζουν μιλώντας ολημερίς με τις γκόμενες στα κινητά. Σε αυτήν την περίπτωση, η κυβέρνηση θα ξεκαθαρίσει στους τουρίστες πως θα πρέπει να κάνουν αγγαρείες και ματσακόνι, γιατί αλλιώς θα περνάνε ναυτοδικείο.
Παράλληλα, υπάρχει η σκέψη να αποσυρθούν κάποια πλοία που έχουν ξεπεράσει το όριο ηλικίας και έχουν συμπληρώσει τα ένσημα συνταξιοδότησης κι έτσι θα βγουν οριστικά από τα δρομολόγια το θωρηκτό «Αβέρωφ», το θωρηκτό «Ποτέμκιν» και η βάρκα του καμπούρη Αντρέα.
Ο «Μέγας Ανατολικός» θα δρομολογηθεί στη γραμμή Πειραιάς –Σύρος – Πάρος- Νάξος - Βηρυτός, ενώ τα πλοία που θα προσπαθήσουν να περάσουν κάτω από τη μύτη των Γερμανών και να μεταφέρουν τη βασιλική οικογένεια στην Αίγυπτο είναι η «Παναγιά η Μουσάτη» και ο «Παπανικολής».
Το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας ετοιμάζει κι ένα νέο νομοσχέδιο που προβλέπει πως όποιος έχει κότερο θα είναι υποχρεωμένος να παίρνει μαζί του και όσους γείτονές του ταξιδεύουν προς τον ίδιο προορισμό – θα βγαίνει ο σκαφάτος πρωί-πρωί στο μπαλκόνι και θα φωνάζει «πάει κανείς Καστελόριζο;».
Η ταυτόχρονη άνοδος της τιμής του πετρελαίου έχει φέρει σε απόγνωση τους εφοπλιστές, γιατί είναι υποχρεωμένοι να αυξήσουν τα ναύλα, αλλά η ηθική τους δεν τους το επιτρέπει, οπότε σκέφτονται σοβαρά να τα παρατήσουν και να πάνε μετανάστες ή να μονάσουν.
Για την ώρα, οι τιμές ακριβαίνουν εν πλω και το πλήρωμα είναι υποχρεωμένο να ζητά ένα επιπλέον ποσόν από τους επιβάτες στη μέση της διαδρομής, ενώ, αν η επιστροφή έχει προκαθορισθεί για μετά από δέκα μέρες, το εισιτήριο για Πειραιά μπορεί να φθάσει και στην πενταπλάσια τιμή.
Πολλοί ταξιδιώτες αδυνατούν να πληρώσουν τα ναύλα της επιστροφής αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αφού μένουν για πάντα στο νησί των διακοπών τους κι έτσι επιτυγχάνεται επιτέλους η πολυπόθητη αποκέντρωση.
Σαν να μην έφταναν οι βλάβες, οι καθυστερήσεις και οι αυξήσεις, έκαναν την εμφάνισή τους και μονόφθαλμοι πειρατές που σαλτάρουν πάνω στα πλοία, αρπάζουν τις μορφονιές και τις πηγαίνουν στο καταφύγιό τους, όπου τις νέμονται με την ησυχία τους.
Υπάρχει όμως κι ένας ευγενικός κουρσάρος ο οποίος, αφού αποχαιρετήσει την αγαπημένη του, πάει να πολεμήσει τον πασά. Δυστυχώς δεν τα καταφέρνει, και συλλαμβάνεται. Μια γυναίκα που είναι αιχμάλωτη στο χαρέμι του πασά, τον ερωτεύεται, σκοτώνει τον πασά και βοηθάει τον αγαπημένο της να δραπετεύσει.
Η πρώτη αγαπημένη του, νομίζοντας πως ο καλός της είναι νεκρός, αποφασίζει να δώσει τέλος στη ζωή της κι έτσι, όταν αυτός επιστρέφει στο νησί του, μόλις που προλαβαίνει να τη φιλήσει πριν ξεψυχήσει. Τότε, ο ευγενικός κουρσάρος -που είναι κι αισθηματίας - πέφτει στα νερά του Αιγαίου και πνίγεται. (Στην περίπτωση που δεν το καταλάβατε, μόλις σας έγραψα την υπόθεση από την όπερα του Βέρντι «Ο Κουρσάρος» : αυτή η ιστορία δεν έχει καμιά σχέση με το θέμα, αλλά από μικρός ήθελα να γίνω κουρσάρος, οπότε είπα να τη γράψω εδώ που 'χει θάλασσα).
Έντονες είναι οι αντιδράσεις των νησιωτών, που βλέπουν το νησιά τους να μαραζώνουν οικονομικά και τώρα να ελλοχεύει και ο κίνδυνος να χρειαστεί να επιστρέψουν σε κάποιες παραδοσιακές ασχολίες τους, όπως η κτηνοβασία και το κωλοβάρεμα. Οι κάτοικοι της Κύθνου εξαγριώθηκαν επειδή δεν πέρασε το «Super Ferry» αλλά ούτε και το «Bryan Ferry», και τώρα απειλούν να ψηφίσουν μαζικά Γιώργο Καρατζαφέρη.
Πολύ ενοχλημένοι είναι και οι κάτοικοι της Αστυπάλαιας που μετέβαιναν ομαδικά στην Αθήνα για να παρακολουθήσουν τη συναυλία της Diana Krall στο Ηρώδειο –που την περίμεναν πως και πως όλο το χειμώνα -, αλλά χάλασε το «Δημητρούλα» κι έτσι βρέθηκαν στη Νάξο να παρακολουθούν μια συναυλία των Κονιτοπουλαίων οι οποίοι, για να τους εξευμενίσουν, τους αφιέρωσαν το παραδοσιακό νησιώτικο τραγούδι «Οι μούτσοι που πηδούσαμε γίναν' καπεταναίοι».
Στην Αμοργό οι κάτοικοι βαρέθηκαν να περιμένουν τους τουρίστες αλλά δεν τους πειράζει ιδιαίτερα, γιατί περνούν την ώρα τους παίζοντας το αγαπημένο τους παιχνίδι με το λουκούμι – κάθονται στο καφενείο, βάζει ο καθένας μπροστά του ένα λουκούμι και στοιχηματίζουν σε ποιανού λουκούμι θα κάτσει η μύγα.
Οι καθυστερήσεις των πλοίων δημιουργούν μεγάλα προβλήματα και στον ανεφοδιασμό των νησιών με ψάρια από την Πίνδο. Στη Μύκονο, οι κάτοικοι προσπαθούν να ψαρέψουν αλλά κανείς τους δεν θυμάται πλέον πως γίνεται αυτό, με αποτέλεσμα να τους καρφώνονται τα αγκίστρια στα δάχτυλα και να μπουρδουκλώνονται μέσα στα δίχτυα.
Δυσαρέσκεια υπάρχει και για την καθυστέρηση προώθησης στα νησιά νέων γυναικών από τις πρώην ανατολικές χώρες, αφού οι παλιές μπαγιάτεψαν εντελώς και είναι για πέταμα. Ο Αϊ - Νικόλας να βάλει το χέρι του.
Αγαπητοί αναγνώστες, δυστυχώς δεν μπορώ να σας ενημερώσω για το περιεχόμενο αυτού του τεύχους του LiFO, μιας και βρίσκομαι στη Βηρυτό. Περιμένω το απογευματινό δρομολόγιο του «Ρομίλντα» για να το πάρω στα χέρια μου – μου το στέλνει ο φανταστικός M. Hulot, με τον Καπτα-Γιάννη, το παλικάρι, τον αντάρτη, τον άντρακλα τον πελαΐσιο. Ελπίζω ο ασύλληπτος M. Hulot να μου έχει στείλει δυο αντίτυπα, γιατί η Μαρία η Καρχιλάκη το περιμένει πως και πως.Τώρα καταλαβαίνω τους φίλους αναγνώστες από την περιφέρεια και το εξωτερικό που διαμαρτύρονται επειδή δεν μπορούν να διαβάσουν το LiFO. Βέβαια, κάπου το γουστάρω το γεγονός πως πρέπει να ψάξεις για να το βρεις. Τέλος πάντων, σύντομα θα είναι διαθέσιμο και στο Διαδίκτυο και θα σταματήσουν αρκετοί αναγνώστες να μου ζαλίζουν τον έρωτα με τα παράπονά τους, λες και είμαι ο υπεύθυνος για το στήσιμο του site.
Στο εξώφυλλο βλέπω πως υπάρχει μια συνέντευξη με τη Μαρία Χούκλη που σίγουρα θα συζητηθεί. Επίσης, καταλαβαίνω πως σ' αυτό το τεύχος του LiFO γίνεται γκρίζα διαφήμιση στα ξενοδοχεία της Αθήνας, μιας και περιέχει τους καλύτερους υπαίθριους γαμιστρώνες της πόλης και άρα δεν θα ξαναπατήσει άνθρωπος εκεί, εκτός κι αν γουστάρει να τον παίρνουν μάτι. Εντάξει, και στα ξενοδοχεία μας παίρνουν μάτι αλλά εκεί τουλάχιστον είναι κλειστή η πόρτα.
Αν μου δοθεί η ευκαιρία, θα σας γράψω τις καλύτερες ερωτικές καβάτζες της Βηρυτού, αν και εδώ τα δεδομένα αλλάζουν από στιγμή σε στιγμή – μια αεροπορική επιδρομή αρκεί, για να φτιαχτούν πολλές μικρές ερωτικές φωλιές που πριν δεν υπήρχαν. Επίσης, θα σας γράψω για την ερωτική στάση «Κατιούσα» που είναι πολύ διαδεδομένη ανάμεσα στους αντάρτες της Χεζμπολά. Ειρήσθω εν παρόδω, η λέξη «Χεζμπολά» προέρχεται από την ελληνική λέξη «χεζοβολιά». Α ρε Ελλαδάρα, όπου και να ταξιδέψω, εσένα συναντάω.
