Ο πιτσιρίκος ντύθηκε παπαδοπαίδι, παρακολούθησε την ενθρόνιση του Χρυσόστομου και περιγράφει όσα είδαν τα αθώα παιδικά του μάτια.
Με βυζαντινή κακομοιριά πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννη στη Λευκωσία η επίσημη τελετή ενθρόνισης του νέου Αρχιεπισκόπου ΝέαςΙουστινιανής και πάσης Κύπρου Χρυσόστομου του Β'. Στην τελετή παρέστησαν προκαθήμενοι και εκπρόσωποι άλλων εκκλησιών όπως και εκπρόσωπος της κυβέρνησης της Ελλάδας.
Ευτυχώς που είχαν έρθει και οι ξένοι άνθρωποι γιατί με αυτά που προηγήθηκαν της ενθρόνισης του νέου Αρχιεπισκόπου, το πιο πιθανό ήταν να πιαστούν οι μητροπολίτες μαλλί με μαλλί και γένι με γένι – η παρουσία προσωπικοτήτων παγκόσμιου βεληνεκούς όπως ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος και ο υπουργός Δημόσιας Τάξης της Ελλάδας Βύρων Πολύδωρας τους έκανε να ντραπούν και να καθίσουν φρόνιμα σαν Παναγίες.
Οι αρχιερείς ρίξανε τις υπογραφές με μαύρο ή μπλε μελάνι αλλά ο κ. Χρυσόστομος υπέγραψε με κόκκινο, αφενός γιατί είναι κομμουνιστής και Ολυμπιακός Πειραιώς, κι αφετέρου για να διαφέρει από τους άλλους κληρικούς, τους παρακατιανούς.
Στη συνέχεια τού φόρεσαν έναν χρυσοποίκιλτο πορφυρό μανδύα, κι έσκασαν από τη ζήλια τους οι άλλοι διεκδικητές -που ήταν μαυροφορεμένοι και δεν ξεχώριζε ο ένας από τον άλλο-, ενώ του έδωσαν κι ένα σκήπτρο για να κοπανάει όποιον πάει να του πάρει τον θρόνο.
Ακολούθησε η προσφώνηση του Χωρεπισκόπου Τριμυθούντος Βασίλειου αλλά κανείς δεν κατάλαβε τι είπε, και έφτασε, επιτέλους, η μεγάλη στιγμή του event, που δεν ήταν άλλη από την προσφώνηση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλου.
Ο κ. Χριστόδουλος παρουσίασε το γνωστό καλλιτεχνικό του πρόγραμμα χωρίς περικοπές δείχνοντας πως δεν υποτιμά το κυπριακό κοινό. Η ομιλία του περιείχε εθνικοπατριωτικές κορώνες -που εκφέρονταν με στόμφο- και φυσικά υπήρχε η συνηθισμένη κορύφωση όπου η φωνή σπάει, το μάτι βουρκώνει και νομίζεις πως ο Ελληνισμός είναι ένα βήμα πριν από τον αφανισμό.
Αυτό που δεν είπε ο κ. Χριστόδουλος είναι πως δεν θα τον χαλούσε καθόλου να ήταν Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, πάσης Ελλάδος και πάσης Κύπρου, ενώ παρέλειψε επίσης να αναφέρει πως αυτός διάβαζε κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, και έτσι του ξέφυγαν κάτι βασανιστήρια, το Πολυτεχνείο και η τουρκική εισβολή. Ίσως αυτός να είναι λόγος που τον συγκινεί τόσο πολύ τώρα το δράμα της κατεχόμενης Κύπρου – είναι επειδή το ανακάλυψε με καθυστέρηση.
Πάντως, είναι χρήσιμες οι επισκέψεις του στην Κύπρο για να αντιληφθεί ο κυπριακός λαός πως αλλού υπάρχουν και χειρότερα. Ο εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης Βύρων Πολύδωρας δεν μίλησε - ευτυχώς γιατί σε άλλη περίπτωση δεν θα το γλιτώναμε το διπλωματικό επεισόδιο – θα άρπαζε καμιά εικόνα της Παναγιάς και θα ξεκινούσε να απελευθερώσει την Κυρήνεια και, γιατί όχι, την Κωνσταντινούπολη. Θα μπερδευόταν, βέβαια, και θα κατέληγε στην Πάφο αλλά η ζημιά θα είχε γίνει.
Ο νέος Αρχιεπίσκοπος ξεκαθάρισε στην ομιλία του πως είναι «πρώτος μεταξύ ίσων». Δεν χρειαζόταν να πει πως δεν τον ενδιέφερε καθόλου ο αρχιεπισκοπικός θρόνος - το είχαμε καταλάβει όλοι από το έντονο παρασκήνιο και τις μεσαιωνικές ίντριγκες που προηγήθηκαν της εκλογής του.
Επίσης, τόνισε πως δεν θα ανακατευτεί σε θέματα πολιτικής φύσεως και θα ασχοληθεί μόνο με το θέμα της Παιδείας, ενώ δεν παρέλειψε να πει πως η Εκκλησία θα έχει λόγο και στο Κυπριακό - φανταστείτε δηλαδή τι θα γινόταν αν αποφάσιζε να επεμβαίνει και σε πολιτικά θέματα. Πάντως, η κυπριακή κυβέρνηση δεν πρέπει να έχει παράπονο – ο Αρχιεπίσκοπος της άφησε τον προϋπολογισμό να τον διαχειριστεί όπως θέλει.
Ο κ. Χρυσόστομος είπε πως θα του λείψει πολύ ο λαός της Πάφου – πράγματι, είναι τόσο μεγάλη η απόσταση που ποιος ξέρει αν θα τους ξαναδεί ποτέ, τώρα που ξενιτεύτηκε στη μακρινή Λευκωσία. Από την άλλη, αφού τους αγαπούσε τόσο, γιατί δεν καθόταν στ' αυγά του κι έβαλε λυτούς και δεμένους για να γίνει Αρχιεπίσκοπος;
Η μεγάλη έκπληξη της τελετής ήταν η εμφάνιση της Αννούλας της Βίσση που πετάχτηκε από τον γυναικωνίτη ντυμένη σαν μοναχή και τραγούδησε a cappella το «Μαγκάβα τουτ» στα κυπραίικα, ενώ συγκίνηση προκάλεσε στο χριστεπώνυμο πλήρωμα το μήνυμα του Μάρκου Παγδατή που υποσχέθηκε να κερδίσει τον Ρότζερ Φέντερερ στον τελικό του Γουίμπλεντον για να αφιερώσει τη νίκη του στην Παναγιά την Τενίστρια.
Οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα – ντινγκ ντονγκ!- και ο κόσμος έραινε τον νέο Αρχιεπίσκοπο με ροδοπέταλα και σεφταλιές. Οι Λευκωσιάτες είχαν μαζευτεί στα roundabouts και πιτσιλούσαν στα σιντριβάνια για να πανηγυρίσουν την εκλογή του νέου Αρχιεπισκόπου, αν και αρχικά δεν ήθελαν να τον δουν ούτε ζωγραφιστό.
Την ίδια ώρα, στα κατεχόμενα, οι Τούρκοι στρατιώτες τα είχαν κάνει πάνω τους από φόβο και πετούσαν τα όπλα τους, ενώ δεν ήταν λίγοι αυτοί που αλλαξοπίστησαν κι έψαχναν παπά να τους βαφτίσει.
Το μόνο πρόβλημα είναι πως, ενώ εμείς ασχολούμαστε με όλ' αυτά, στα κατεχόμενα κάποιοι χτίζουν και χτίζουν και χτίζουν…
Το κείμενο αυτό γράφτηκε για την εφημερίδα "Ο Φιλελεύθερος" και δημοσιεύτηκε στις 19/11/06
