Ανταπόκριση από το ΜόναχοΗ Γερμανία νίκησε εύκολα με 2-0 την Σουηδία στο Μόναχο και το τι έγινε το βράδυ στην πόλη είναι αδύνατον να σας το περιγράψω, γιατί δούλευα στο μπαρ και δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω τους εορτασμούς. Όχι δηλαδή πως είναι δύσκολο να το φανταστεί κανείς. Θα ήπιαν όλοι οι Βαυαροί από τριάντα μπύρες ο καθένας και μετά θα κατουρούσαν πανηγυρικά στα σιντριβάνια, δείχνοντας τους κώλους τους στους τουρίστες. Ύστερα θα πήδησε ο ένας τη γυναίκα του αλλουνού, μετά θα πήγαν για ύπνο κι από σήμερα θα κάνουν πως δεν θυμούνται τίποτα, γιατί είναι και πολιτισμένοι άνθρωποι – άσε που μπορεί όντως να μην θυμούνται τίποτα.
Το τελικό σκορ διαμορφώθηκε στο 12ο λεπτό, οπότε το παιχνίδι έχασε κάθε ενδιαφέρον και οι φίλαθλοι στις κερκίδες βρήκαν την ευκαιρία να διοργανώσουν ένα κοινωνικό φόρουμ για να συζητήσουν καυτά θέματα, όπως το Ευρωσύνταγμα και το Ασφαλιστικό. Ο φάκελος με τις προτάσεις κατατέθηκε στον τέταρτο διαιτητή, ο οποίος τις παρέδωσε στον Φραντς Μπεκενμπάουερ, ο οποίος θα τις μελετήσει παράλληλα με τους νέους κανονισμούς της FIFA που προβλέπουν παντοφλέ παπούτσια για όλους τους ποδοσφαιριστές, εκτός βέβαια από τους τερματοφύλακες που θα αγωνίζονται με ξυλοπόδαρα.
Οι Σουηδοί παίκτες βγήκαν αδιάφοροι στον αγωνιστικό χώρο και αυτό ήταν απόλυτα λογικό, καθώς είχε προηγηθεί ένας τρικούβερτος καυγάς μεταξύ τους με αφορμή τις διαφορετικές ερμηνείες που έδιναν οι αμυντικοί από τους επιθετικούς στην ταινία του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν «Η Έβδομη Σφραγίδα». Στην ταινία, όπως όλοι γνωρίζουμε, ένας ιππότης και ο ιπποκόμος του επιστρέφουν στη Σουηδία που έχει αφανιστεί από την πανούκλα, συναντούν τον Θάνατο και το ρίχνουν στο σκάκι, σε μια προσπάθεια να δώσουν απάντηση στη μεταφυσική πανανθρώπινη αγωνία, του αν υπάρχει ζωή μετά από το Μουντιάλ.
Στη Λειψία, η Αργεντινή επικράτησε του Μεξικού με 2-1 στην παράταση, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα – απλά οι παίκτες της Αργεντινής ήθελαν να κάνουν καζούρα στους Μεξικάνους που είναι τεμπελχανάδες και τρέχουν μόνο όταν τους παίρνει η κάμερα. Ο αγώνας ξεκίνησε με ημίωρη καθυστέρηση γιατί τόσο περίπου διαρκεί και ο εθνικός ύμνος του Μεξικού, αφού όσο πιο Μπανανία είναι μια χώρα, τόσο πιο μεγάλο εθνικό ύμνο έχει. Τώρα η Αργεντινή θα αντιμετωπίσει τη Γερμανία κι ελπίζω να της αλλάξει τα φώτα και να την οδηγήσει σε εθνικό διχασμό, μπας και ξανασηκώσουν οι Γερμανοί το Τείχος του Βερολίνου και δούμε μια ακόμα συναυλία των Pink Floyd με τούβλα.
Το βράδυ, στο μπαρ, το αφεντικό γιόρτασε τα γενέθλιά του και είχε φέρει κορίτσια από όλες τις χώρες που συμμετέχουν στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Ευτυχώς είχε φέρει και μερικές extra από τη Βενεζουέλα, γιατί οι άλλες δεν βλέπονταν. Όλοι οι πελάτες ήταν τύφλα και τραγουδούσαν στο karaoke κομουνιστικά εμβατήρια και γκόσπελ metal. Την παράσταση έκλεψαν και πάλι οι αδελφοί Παλαιοκώστα που χόρεψαν ένα υπέροχο οριεντάλ με σαφείς αναφορές στη λίμνη Πλαστήρα, ενώ κρατήθηκε κι ενός δευτερόλεπτου σιγή για τα δέκα χρόνια από τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου που δεν θα μάθει ποτέ το αποτέλεσμα του αγώνα Αγγλία-Ισημερινός. Συγκινήθηκα. Σταματάω.
