Χτες αργά το απόγευμα, μπήκα στο αυτοκίνητό μου και πήγα στον Ιερό Ναό Αγίου Λουκά στην Πατησίων – οδήγησα εγώ, μιας και η οδηγός μου βρίσκεται στη Γαλλία για το παιχνίδι του Ολυμπιακού. Μόλις έφτασα, πάρκαρα στο πεζοδρόμιο, έδωσα 20 ευρώ στον αρχηγό της συμμορίας που λυμαίνεται την περιοχή, για να μου προσέχει τη Mercedes, και μπήκα με γοργό βήμα στο ναό, γιατί ο εσπερινός είχε ήδη αρχίσει.
Ίσα- ίσα που πρόλαβα το κήρυγμα του αρχιεπισκόπου. Ο κ. Χριστόδουλος αναφέρθηκε στις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο λαός μας, λέγοντας πως «έρχεται χειμώνας και πολλές οικογένειες δεν έχουν να αγοράσουν πετρέλαιο, δεν έχουν να πληρώσουν τα φροντιστήρια των παιδιών τους».
Το χριστεπώνυμο ποίμνιο έγνεψε καταφατικά συμφωνώντας, και ο αρχιεπίσκοπος αναρωτήθηκε «ποιος στάθηκε πλάι στο λαό μας;», για να προσθέσει αμέσως μετά : «Μόνο η Εκκλησία». Δεν άντεξα να ακούσω τη συνέχεια του κηρύγματος και γεμάτος ενοχές βγήκα από την εκκλησία πισωπατώντας.
Έδωσα άλλα 20 ευρώ στον καλό χριστιανό που πρόσεχε το αυτοκίνητό μου και οδήγησα ως το Λυκαβηττό για να πάρω λίγο αέρα. Στη διαδρομή προσπαθούσα να σκεφτώ ποια θα ήταν τα επόμενα λόγια του Μακαριωτάτου. Δεν ήταν δύσκολο κι έτσι ένιωσα ακόμα πιο ένοχος για τις σκέψεις που έκανα δυο μέρες πριν. Αφού μόνο η Εκκλησία στέκεται δίπλα στο λαό, ο παπάς στη Μυτιλήνη που συνελήφθη τις προάλλες ως νταβατζής ήταν θύμα. Δεν εξέδιδε τις δυο αλλοδαπές – απλά τους εύρισκε δουλειά
