Το τελευταίο διάστημα, και με αφορμή αυτό το ιστολόγιο, έχω λάβει κάμποσα mail από ανθρώπους που εκδίδουν free paper – στην Αθήνα, αλλά και σε άλλες πόλεις. Το αίτημα είναι κοινό : να δημοσιεύσουν κείμενα που έγραψα και διάβασαν εδώ.
Με χαροποιεί αυτό το γεγονός και ανταποκρίνομαι συνήθως θετικά. Άλλωστε το στοίχημα είναι να διακινήσεις ελεύθερα τις σκέψεις σου, να τις κοινωνήσεις σε όσο περισσότερο κόσμο μπορείς, δεν είναι; Αυτός ήταν κι ο λόγος που έφτιαξα αυτό το ιστολόγιο : να φτάσω σε ανθρώπους που δεν είχα την δυνατότητα. Βρίσκω τα free paper εξαιρετικά ενδιαφέροντα και είναι ολοφάνερο πως έχουν μέλλον.
Σε κάποιες περιπτώσεις έχω πρόβλημα, γιατί τα έντυπα που μου στέλνουν οι ευγενείς κύριοι είναι χαμηλής αισθητικής (δεν μιλάω για πολυτέλεια) και τα site που έχουν φτιάξει είναι χειρότερα κι από το φτωχικό δικό μου. Σε τρεις τουλάχιστον περιπτώσεις όμως, το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό, με κορυφαία αυτή του κ. Άγγελου Γροντά από τη Θεσσαλονίκη – και το site του "black:white" και το έντυπο είναι εξαιρετικά. Παραπέμπω τους άλλους κύριους, στη δική του δουλειά, για να πάρουν ιδέες. Είμαι ανοιχτός στους πάντες, αλλά ας βάλουμε όλοι λίγο μεράκι, λίγη ψυχή σ’ αυτό που κάνουμε.
Θα ήθελα, όποιος επιθυμεί να χρησιμοποιήσει κείμενά μου σε έντυπο, να μου στέλνει πρώτα ένα mail – με κάποια από τα κείμενα που διαβάζετε εδώ, αυτό δεν μπορεί να γίνει για ευνόητους λόγους (όσοι μου γράψατε, γνωρίζετε). Αν είναι δυο έντυπα στην ίδια πόλη, τη μια φορά ο ένας, την άλλη ο άλλος – όλοι αδέλφια είμαστε. Το ίδιο κείμενο μπορεί να μπαίνει σε έντυπα διαφορετικών πόλεων – δεν τίθεται θέμα. Από την άλλη, αν θέλετε κάποιο κείμενο με ειδικό θέμα, μην διστάσετε να το ζητήσετε. Αν μπορώ, θα σας το γράψω – δεν είναι πρόβλημα, γιατί γράφω οπουδήποτε βρεθώ, εξαιρετικά γρήγορα και διασκεδάζω όταν γράφω.
Και μια παράκληση : σε μια περίπτωση είδα το κείμενό μου «Περήφανοι γκέι, τιμημένες λεσβίες» σε ένα έντυπο που δεν μου άρεσε καθόλου – χωρίς μάλιστα την άδειά μου. Η σάτιρα που κάνω (καλή ή κακή – αυτά είναι γούστα) δεν έχει στόχο συγκεκριμένους ανθρώπους ή ομάδες ανθρώπων, αλλά καταστάσεις. Καταλαβαίνω πως ίσως από κάποιους αυτό δεν γίνεται αντιληπτό, αλλά δεν εννοώ να γίνω συμμέτοχος – έστω και εν αγνοία μου - στις ρατσιστικές και εθνικιστικές απόψεις κανενός. Παρακαλώ λοιπόν ξανά, να ερωτούμαι και να ενημερώνομαι για το ύφος και τις θέσεις που εκφράζει το κάθε έντυπο.
Αισθάνομαι να ταξιδεύω στην Ελλάδα με αυτήν την ιστορία και πάντα μου άρεσαν τα ταξίδια. Το ταξίδι είναι μια μοναχική υπόθεση, αν και αυτή τη φορά έχω παρέα που είναι πολύ διακριτική. Ας μην τελειώσει ποτέ. Ευχαριστώ.
(Παρακαλώ, μη σταματάτε να μου στέλνετε τα έντυπα στη διεύθυνση που σας έδωσα – βρίσκω την ανάγνωσή τους εξόχως διασκεδαστική.)
