Κλείνει λοιπόν, κατά πάσα πιθανότητα, ο «Flash 96 FM» και το «flash.gr». Λυπάμαι, αλλά όσο κι αν προσπαθώ, δεν μπορώ να συγκινηθώ - θα μπορούσα, αν έκλεινε το BBC. Οι εργαζόμενοι στο σταθμό και στον δικτυακό τόπο του «Flash» μπορούν κάλλιστα να φτιάξουν έναν νέο ραδιοσταθμό και μια νέα σελίδα στο Διαδίκτυο. Αρκεί να μείνουν ενωμένοι. Θέλουν;
Ραδιόφωνα που δεν ακούγονται, εφημερίδες και περιοδικά που δεν διαβάζονται, τηλεοπτικά κανάλια που δεν βλέπονται – πήξαμε στη μαλακία. Φυσικά, σε κάποια απ’ αυτά, εργάζονται μερικοί εξαιρετικοί δημοσιογράφοι που κοσμούν τον χώρο τους. Γι’ αυτούς με νοιάζει πολύ, αλλά αυτοί δεν διαμαρτύρονται ποτέ και δεν υπάρχει περίπτωση η φωνή τους να μην ακούγεται με τον ένα ή τον άλλον τρόπο.
Γέμισε ο τόπος από δημοσιογράφους «ονόματα». Αναλύσεις επί αναλύσεων, αλλά η είδηση συνήθως τους διαφεύγει. Λογικό είναι να κλείσουν κι άλλοι ραδιοσταθμοί – οι εφημερίδες χωρίς την κρατική διαφήμιση δεν θα υπήρχαν. Στο τέλος θα μείνει, όποιος αξίζει να μείνει. Όποιος έχει διαβεί πόρτες εφημερίδων και περιοδικών, γνωρίζει τι πραγματικά συμβαίνει. Όχι τώρα – εδώ και χρόνια.
Αν ήταν να κλείσει ο Ολυμπιακός, θα ήταν οπωσδήποτε ένα θέμα και θα έπρεπε η πολιτεία να επέμβει για να σβήσει τα χρέη, αλλά ο «Flash» ή ο «Σκάι», γιατί; Άλλωστε οι πραγματικά σπουδαίοι δημοσιογράφοι, όπως ο Κακαουνάκης, ο Τράγκας και ο Τριανταφυλλόπουλος, δεν πρόκειται να μείνουν ποτέ χωρίς δουλειά.
Προσωπικά δεν με ενοχλεί, ακόμα και να κλείσουν όλα τα ΜΜΕ στη χώρα – θα ακούω Ντόιτσε Βέλε. Υπήρχε ζωή στην Ελλάδα και πριν τον Ριχάρδο Σωμερίτη. Οι απολυμένοι δημοσιογράφοι να πάνε στα χωράφια – δουλειές υπάρχουν, αρκεί να έχεις διάθεση. Μόλις γυρνάνε στα σπίτια τους, αποκαμωμένοι από την κούραση της ημέρας, ας φτιάξουν ένα μπλογκ, ώστε να αρθρογραφούν για το κέφι τους και να ξεχαρμανιάζουν. Συγνώμη, αλλά οι μπακάληδες, όταν έχασαν τις δουλειές τους, φέρθηκαν με μεγαλύτερη ευπρέπεια – άσε που ήταν και πιο χρήσιμοι. Οι φωνές και οι πένες που αγαπάμε θα βρουν τον τρόπο να φτάσουν σ’ εμάς – το Διαδίκτυο παρέχει πια όλες τις δυνατότητες. Τελειώνοντας, θα ανατρέξω στο λόγο του …ποιητή και θα τον παραφράσω – λίγο :
Ας τα ρύθμιζαν μόνοι τους, για να μην τους τα ρυθμίζουν τώρα άλλοι.
Δεν επρόκειτο να γράψω τίποτα για το θέμα, αλλά με τσίγκλησαν δυο αναγνώστριες κι ένας αναγνώστης. Ελπίζω να μην τους έκανα τη καρδιά περιβόλι, αλλά βρε παιδιά για μια αξιοπρέπεια ζούμε – φτάνει η κλάψα και η μελούρα. Ο ραδιοσταθμός του Κόκκαλη (μεταξύ μας) κλείνει, δεν κατεδαφίζεται η Ακρόπολη. Για να δω – στη θέση της είναι.
Και μια διευκρίνιση : μ’ αυτόν τον «ρουφιάνο», το ADDFREE STATS που τοποθέτησα εσχάτως στο ιστολόγιό μου, διαπίστωσα πως έχω πολλές επισκέψεις από το enet, το pegasus, το Lambrakis Press Organization και το Idryma Typou. Δεν έχω ιδέα τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις, αλλά στην ακραία περίπτωση που είστε τίποτα …συνάδελφοι, να ξεκαθαρίσω, πως δεν εννοώ εσάς στο ανωτέρω κείμενο. Άλλωστε, εσείς αποδεικνύετε την υψηλή σας αισθητική και την αξία σας, με το να διαβάζετε αυτή τη στιγμή, τούτο εδώ το ιστολόγιο.
